Rynki finansowe można podzielić na różne podtypy
Składają się z:
- Giełdy , które zapewniają finansowanie poprzez emisję akcji lub akcji zwykłych , i włączyć późniejszymi handlowych.
- Rynki obligacji , które zapewniają finansowanie poprzez emisję obligacji i umożliwić późniejszymi handlowych.
Na rynkach kapitałowych może być również podział na rynek pierwotny i wtórny.
Nowo utworzone (wyemitowane) papiery wartościowe są kupowane lub sprzedawane w głównych rynków, takich jak podczas pierwszych ofert publicznych . Rynki wtórne umożliwić inwestorom kupować i sprzedawać istniejących papierów wartościowych. Transakcje w rynkach pierwotnych istnieją między emitentów i inwestorów, podczas gdy w transakcji na rynku wtórnym istnieją wśród inwestorów. Płynności jest kluczowym aspektem papierów wartościowych, które są przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych. Płynność oznacza łatwość, z jaką bezpieczeństwa można sprzedać bez utraty wartości. Papiery wartościowe z aktywnego rynku wtórnego oznacza to, że istnieje wiele kupujący i sprzedający w danym momencie. Inwestorzy korzystają z płynnych papierów wartościowych , ponieważ mogą sprzedawać swoje aktywa, kiedy chcą, niepłynne bezpieczeństwa może zmusić sprzedającego, aby pozbyć się ich aktywów w dużej zniżki.
Znalazłem czego szukałam. Dziękuję i pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńPopirom :D
Usuńja również.
OdpowiedzUsuńŻODYN żodyn nie wie rze JO tysz :)
OdpowiedzUsuńJezdem zza
Usuń:D
Jo tyrz zarumbista struna !!
OdpowiedzUsuńpolecom i zaproszom piotr frączewski
OdpowiedzUsuńWedług rodzaju dóbr będących przedmiotem obrotu
OdpowiedzUsuńRynek towarów
Rynek dóbr konsumpcyjnych
Rynek dóbr przemysłowych
Rynek usług – obejmuje dobra które są konsumowane w trakcie ich produkcji, np.: usługi spedycyjne, bankowe
Rynek finansowy – obejmuje rynek walutowy (obrót pieniądzem i środkami dewizowymi), rynek kapitałowy (obrót akcjami i obligacjami), rynek instrumentów pochodnych oraz obrót ubezpieczeniami.
Rynek czynników produkcji (ziemi, pracy, kapitału)
Według zasięgu geograficznego
Lokalny – w bezpośrednim otoczeniu klienta
Regionalny – do kontaktów między klientem a dostawcami dochodzi na większym terenie, np. powiatu, województwa
Narodowy (krajowy) – funkcjonuje w obrębie państwa
Międzynarodowy – prowadzone są transakcje pomiędzy przynajmniej dwoma państwami
Światowy – dotyczy wymian dóbr i usług na obszarze całego świata
Według głównych miejsc produkcji i konsumpcji
Rynek pierwotny – główne miejsca produkcji
Rynek centralny – główne miejsce obrotu i konsumpcji
Według relacji popytu do podaży
Rynek nabywcy (jeśli podaż jest większa od popytu)
Rynek sprzedawcy (jeśli popyt jest większy od podaży)
Według swobody dokonywania transakcji na rynku
Rynek wolny – swoboda obrotu, podjęcia działalności, minimalizacja ograniczeń dostępu do poszczególnych rynków międzynarodowych.
Rynek reglamentowany
Szary rynek (szara strefa) – posiadanie reglamentowanych dóbr jest legalne, ale obrót nimi poza wyznaczonym systemem reglamentacji jest zakazany.
Czarny rynek – obrót wartościami, których posiadanie jest nielegalne lub ograniczone do pewnych organizacji, zakazany jest także obrót tymi wartościami.
Formy rynków zorganizowanych
Rynki formalne – do nich należy zaliczyć:
targi i wystawy
giełdy towarowe
aukcje
przetargi
Rynki formalne ułomne
Rynki nieformalne
Model rynku kooperatywnego i rynku niekooperatywnego
OdpowiedzUsuńPrzedstawicielem koncepcji modelu rynku opartego na procesach kooperacji i niekooperacji jest Karl Dieter Opp. Według niego społeczno-strukturalne realistyczne zmienne rynkowe, jako główne wyróżniki kooperacji rynkowej, powinny zaistnieć jako podstawa analizy. Uczestnicy rynkowi powiązani są ze sobą za pomocą procesów kooperacji. Fundamentem modelu rynku kooperatywnego jest założenia, iż transakcje rynkowe podejmą postać dylematu wyboru więźnia, który jako wymiana towarów można objaśnić na przykładzie dokonywania transakcji rynkowych. Zachowanie kooperatywne ma miejsce gdy, uczestnicy w wyniku transakcji rynkowej odnoszą obopólną korzyść. Jest to najkorzystniejsza wymiana dóbr i usług dla uczestników. Natomiast zachowanie niekooperatywne ma miejsce podczas transakcji rynkowej, gdzie tylko jedna strona odnosi korzyści. Bohater wymiany dokonuję zapłaty za dane dobro, bądź usługę. Jednak druga strona nie wywiązuję się z umowy i nie wydaje jej tego dobra, bądź nie wykonuję usługi. Opp przy tworzeniu mikromodelu kooperacji rynkowej i niekooperacji na rynku skorzystał z teorii dylematu więźnia. Mikromodel rynku przedstawia indywidualne uwarunkowania podejmowania decyzji w transakcjach rynkowych. Największe zyski podczas długiego okresu, przynosi długo trwająca kooperacja. Działania niekooperatywne, zostają szybko zauważane i przynoszą negatywne skutki. Opp stworzył również model makrorynku. Wyróżnił on w nim dwa wskaźniki konkurujące ze sobą wartościami, czyli: atomistyczną strukturę rynku-określającą sytuację, w której zmiana podaży i popytu na dane dobra nie wpływa na jego cenę, oraz rynkową przejrzystość- dzięki której uczestnik jest informowany o cenie danego produktu. Obydwa wskaźniki nie występują w tym samym czasie. Odnosi się to do dużych rynków, na których im więcej zatomizowanych grup, tym przejrzystość rynkowa jest bardziej ograniczona[1].
Witam Chciałam się dowiedzieć na jakiej giełdzie najlepiej zacząć inwencję pieniędzy.
OdpowiedzUsuńBardzo interesujące. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńNaprawdę świetnie napisane. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń