czwartek, 6 grudnia 2012

Instrumenty rynku pieniężnego. Krótkoterminowe papiery dłużne

Krótkoterminowe papiery dłużne- commercial papers.
Krótkoterminowe papiery dłużne są szczególna formą zobowiązania dłużnego.
Emitent papierów zaciąga dług u inwestorów kupujących te papiery . Emitent
w określonym czasie odkupuje te papiery za cenę nominalną. Możliwość emisji
takich papierów stwarza marża banków czyli różnica oprocentowania
depozytów i kredytów. Emitenci papierów na rynku pieniężnym liczą ,że
oprocentowanie tak zaciągniętego kredytu będzie niższe w porównaniu do
kredytu bankowego a inwestorzy chcą uzyskać wyższe oprocentowanie ich
pieniędzy w porównaniu do oferty lokat bankowych.
Emisja papierów
krótkoterminowych jest formą kredytowania , szczególnie działalności bieżącej
firmy. Jak zauważa Jolanta Onoszko-„ Rynek Krótkoterminowych Papierów
Dłużnych przedsiębiorstw w Polsce i krajach rozwiniętych” – NBP= 2004r
rynek papierów krótkoterminowych to przejaw sekuratyzacja tradycyjnych
stosunków kredytowych czyli nadawania im formy papieru wartościowego.
Takie rozwiązanie przynosi wiele korzyści zarówno dla emitenta, jak i dla
nabywcy papieru dłużnego. W odróżnieniu od kredytu bankowego
pożyczkodawca - inwestor, który kupił papiery komercyjne może „ odzyskać”
cześć lub całość pożyczonej emitentowi kwoty poprzez sprzedaż tych papierów
na rynku wtórnym. Ta elastyczność podnosi atrakcyjność tego instrumentu i
rozszerza krąg kredytodawców poza sferę banków komercyjnych. Każdy
inwestor nabywający taki papier staje się kredytodawcom. Rynek tych
instrumentów istnieje w Polsce od 1992 roku.
Jest wiele nazw tego instrumentu na polskim rynku . Powodem tego jest różna
podstawy prawne relacji kredytującego i kredytowanego . Punktem wyjścia są
w tych przypadkach albo kodeks cywilny albo prawo wekslowe. Tak więc
różnorodność „ prawna „ tych instrumentów przeniosła się na różnorodność
nazw. Konsekwencje tego stanu są znacznie głębsze i wiążą się z ryzykiem
inwestycyjnym. Oceniając ryzyko inwestycji, oceniać należy nie tylko ryzyko
kredytowe emitenta ale bardziej skomplikowane zależności praw zwianych z
instrumentem. W formie mechanizmu inwestycyjnego są to instrumenty
dyskontowe rynku pieniężnego. Wielkość dyskonta uzależniona jest od
rentowności papieru wartościowego, która stanowi stopę zwrotu dla inwestora.
Podstawą do jej określenia jest zazwyczaj rentowność bonów skarbowych o
podobnym terminie zapadalności lub wielkość WIBOR-u dla danego okresu.
Zazwyczaj stope dyskontową papieru powiększa się o premię za ryzyko dla
inwestorów. Na zmniejszenie kosztów obsługi długi może wpłynąć rating
przyznany przez agencję ratingową, która zajmuję się oceną zdolności
kredytowej emitenta. Rating w tym przypadku przyznawany jest w
perspektywie krótkoterminowej.

Wycena tych instrumentów przebiega korzystając z poniższej zależności:

P= FV / (1+ Y x DTM/360)

gdzie:
P – cena emisyjna
FV – wartość nominalna
Y – rentowność
DTM – ilość dni do wykupu,


Transakcje na rynku
Transakcja sell-buy-back jest odpowiednikiem repo z tym, że na operacje
sell - buy- back składają się 2 umowy:

1. sprzedaży instrumentów rynku pieniężnego na rynku kasowym
2. kupna tych samych instrumentów na rynku terminowym po z góry ustalonej cenie.

Transakcja buy-sell-back jest odpowiednikiem reverse repo z tym, że na
buy - sell- back składają instrumentów rynku pieniężnego na rynku kasowym

sprzedaży tych samych instrumentów na rynku terminowym po z góry ustalonej cenie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz