Rynek i pieniądz

Ludzie niewątpliwie dążą do ułatwiania sobie życia. Dotyczy to także wymiany
dóbr. Sposobem na uproszczenie wymiany handlowej jest zwiększenie jej
efektywności. Do tego celu potrzebne jest „miejsce” wymiany i środek
porównywania wartości wymienianych dóbr. Tymi rozwiązaniami są rynek i
pieniądze. Miejsce przeprowadzania transakcji wymiany to nie tylko lokalizacja
to także pewna infrastruktura wspierająca wymianę.
Rynek to całokształt transakcji przedmiotem obrotu na danym rynku oraz zespół instytucji je
przeprowadzających lub pomagających je przeprowadzać oraz zespół reguł,
według których zawierane są transakcje oraz ogół urządzeń i czynności
prowadzących do zawierania transakcji. Pieniądze nie są potrzebne człowiekowi
na bezludnej wyspie. Robinson Crusoe ich nie potrzebował. Nie są potrzebne
jeśli to co zostaje wyprodukowane jest konsumowane wewnątrz gospodarstwa
domowego. Pieniądze zaczynają być przydatne jeśli zachodzi potrzeba wymiany
wytworzonych dóbr. Innymi słowa jeśli swobodna wymiana dóbr nie jest znana – pieniądz nie jest potrzebny.
W historii pieniądza znaleźć można interesujące rozwiązania dotyczące pieniądza i jego roli jako środka wymiany. Świadczą o tym nazwy. Przykładowa łacińska nazwa pieniądza pecunia wywodzi
się od słowa bydło, indyjska rupee pochodzi od sanskryckiego słowa oznaczającego stado. A dzisiejsza nazwa polskiej waluty wskazuje na jej korzenie w szlachetnym kruszcu i stoi w opozycji do dzisiejszego, popularnego pieniądza „plastikowego”.

Definicje pieniądza jaką można dziś znaleźć w literaturze to przykładowo:

–Pieniądz to ogólnie przyjęty środek wymiany – wszystko, co będzie
akceptowane przez każdego człowieka w wymianie dóbr i usług (Lipsey,
1979)
czy też
–Pieniądz to pewien powszechnie akceptowany towar, za pomocą którego
dokonujemy płatności za dostarczone dobra lub wywiązujemy się z zobowiązań.
Inaczej mówiąc jest to środek wymiany (Begg, Fisher , Dornbush 1966)